De jongen die voor een coachingsgesprek kwam durfde niet meer alleen thuis te zijn. Ook het slapen wilde niet meer lukken. Hij vertelde hoe hij en zijn ouders op een avond thuis kwamen de voordeur open vonden. Hij was de eerste die dat zag en zonder zich te bedenken ging hij direct naar binnen. Het was een ravage! Alles was overhoop gehaald en waardevolle spullen waren weg. Ook in zijn kamer was het een zooitje en zijn spaarpot leeg.
Hij zei dat hij alleen maar woedend was! Hoe durfde ze in hun huis te komen, aan hun spullen te zitten! Nu was alles weer gewoon maar in de loop van de tijd was hij steeds banger geworden. Eerst alleen als ze weg waren geweest en thuis kwamen. Daarna als hij s’ avonds alleen thuis was. Maar nu durfde hij ook haast niet meer te slapen. Hij kreeg hartkloppingen, hoofdpijn en trilde soms over zijn hele lichaam. Al zijn vertrouwen was weg.
Gedachten en gevoelens
Als eerste heb ik hem gevraagd hoe zijn ouders reageerden. Hij vertelde dat zij vol ongeloof waren, ze waren maar even weg geweest. Hoe kon het dat niemand iets had gezien, was de deur misschien open blijven staan. En hoe dom was het van hem om zo naar binnen te rennen, er had van alles kunnen gebeuren. Iedereen was vol vragen geweest. Ook de politie. Vragen die sindsdien in zijn hoofd waren blijven hangen. Gedachten die vertelden dat er ook nog iemand in huis had kunnen zijn toen hij zo boos op zoek was gegaan. Elke gedachte gaf een vervelend angstig gevoel alsof dat nog een keer zou gebeuren als hij niet goed zou opletten. Zijn fantasie deed de rest.
Tijdens de coaching heeft hij geleerd anders naar zijn gevoelens en zijn gedachten te kijken. Objectief en observerend. Ook zijn we gaan kijken hoe een inbreker zou kunnen denken en handelen. Zo vertelde hij dat het lichtalarm niet aanstond en de voordeur niet op slot gedraaid. Ze waren immers zo weer thuis! Ook was de verlichting uit en de gordijnen stonden open. Dit was niet de normale gang van zaken. Voor elke inbreker een makkie.
Objectief kijken
Niets van zijn gedachten had hij tegen zijn ouders gezegd. Zij probeerden hem elke keer gerust te stellen op een manier die hem geen vertrouwen gaf. Op mijn aanraden hebben we een plan gemaakt om samen met zijn ouders het huis door te lopen en te kijken en te denken als een inbreker. Hij mocht de inbreker spelen. Als eerste ging hij buiten op straat staan en kijken naar het huis. waar kijkt een inbreker naar en wanneer slaat deze het huis over. Zo ging hij ook het huis en de tuin door.
Zo kwamen hij en zijn ouders er achter dat de tuindeur altijd open stond. Het raampje van de badkamer op de eerste verdieping ook. En deze jongen kon heel gemakkelijk op het schuurtje klimmen en zo bij dat raam komen. Zo waren er nog meer punten waar hij in zijn angst aan had gedacht maar niet uitgesproken. Samen hebben ze afspraken gemaakt die hem weer vertrouwen konden geven. Met mindfulness oefeningen heeft hij geleerd anders met zijn gedachten en gevoelens om te gaan.
Coaching bij angst na een inbraak leert je anders omgaan met je gevoelens en gedachten en er weer rust ontstaat.
Een inbraak meemaken is gewoon een hele nare ervaring!
Dit zou voor mij zeker uitkomst bieden. Heb nu al voor de tweede keer een inbraak gehad in mijn huis.