Ouders, je wilt er meer afstand van nemen

Wanneer we terugkijken op onze jeugd dan is het te hopen dat dat fijne herinneringen geeft. Elk kind wil door de ouders geliefd, gekoesterd en begrepen worden . Het verlangt naar positieve, opbouwende aandacht. Waardoor het veel zelfvertrouwen krijgt.

Een onbezorgde jeugd is een weldaad voor het opgroeien en draagt bij aan stabiliteit als volwassenen. Ook zal dan de omgang en communicatie met de ouders goed en in evenwicht zijn. Je leidt je leven op je eigen manier en dat wordt gerespecteerd door je ouders.

Soms loopt het anders

Niet altijd gaat het zoals het hoort en je krijgt niet altijd wat je nodig hebt. Als kind ben je afhankelijk van de omstandigheden die er in je jeugd zijn en de ouders die je hebt. Je gaat er mee om op een manier die voor jou het beste is en  bij je karakter past.

Er zijn kinderen die zich erg verantwoordelijk gaan voelen voor de emotie van vader of moeder. Of zo goed in de gaten hebben wat gewenst wordt dat ze de hobby’s hebben of de sport  gaan doen die de ouder wenst. Dit terwijl ze zelf eigenlijk iets heel anders willen. Zij zijn erg gehoorzaam en luisteren onvoorwaardelijk.

Maar onder deze meegaandheid kan boosheid en woede schuilen. Deze wordt pas ervaren wanneer je je eigen leven wilt leven. Je merkt dan dat je te veel verbonden bent met de wil van je ouders.

Hoogsensitieve kinderen

Ook wanneer je jeugd wel goed is geweest kan je sommige herinneringen als negatief ervaren. Hoogsensitieve kinderen kunnen door hun gevoeligheid woorden en situaties verkeerd inschatten. Waardoor ze een schuldgevoel of een slecht zelfbeeld kunnen krijgen.

Kleine kinderen kunnen heel goed voelen en fantaseren maar nog niet nadenken en relativeren. Door deze extra gevoeligheid kan er een verkeerde werkelijkheid gecreëerd worden. Als deze interpretatie onbesproken blijft kan dat later negatieve uitwerking hebben.

Hsp kinderen worden vaak erg dienstbaar en kunnen een groot verantwoordelijkheidsgevoel ontwikkelen. Hierdoor blijft het de mening, de emotie en de wil van de ouders centraal zetten ook wanneer zij het ouderlijk huis hebben verlaten.

Voorbeelden van verkeerd interpreteren

Als je bijvoorbeeld al op jonge leeftijd gehoord heb dat je moeder het zwaar vond om zwanger te zijn. De bevalling lang en pijnlijk was. Dat je ook nog veel ziek was en vaak huilde en het voor haar een zware tijd was. Zo’ n herinnering kan een groot gevolg hebben.

Je ervaart dit door je hoog sensitieve persoonlijkheid, als jou schuld. Zo kan je het gevoel krijgen dat je niet gewenst was. Je doet er alles aan om dit goed te maken en te laten zien dat je ook lief en gehoorzaam bent. Dit alles om te bewijzen dat je er mag zijn en geen last meer veroorzaakt..

Er zijn tal van voorbeelden te noemen die door verkeerde interpretaties een kinderleven kunnen verstoren. Een kind anders groeit dan anders op dan dat het nodig had.

Zelfstandig eigen leven willen leiden

Vanaf het moment dat je op jezelf gaat wonen en je leven op je eigen manier wilt gaan invullen kunnen er al problemen ontstaan. Of je nu een hoogsensitieve volwassene bent of niet. Als je zo verweven bent met je ouders is het moeilijk om tegen hun adviezen en raadgevingen in te gaan.

Ze helpen je immers en je bent zo gewend aan hun inmenging dat je dit als normaal ervaart. Ook voelt het vertrouwt en veilig. Jullie leven blijft verbonden hoewel je steeds beter op eigen benen kan staan. Na verloop van tijd kan de inmenging van je ouders gaan irriteren en als  bemoeizucht gaan voelen.

Met een partner wordt alles anders

Wanneer je een relatie en kinderen krijgt wordt het nog moeilijker. Je partner heeft ouders die goed kunnen loslaten en beseffen dat je je leven op een andere manier inricht. Dat je andere keuzes maakt die beter bij jou leven passen.

Je ouders moeten de rol die ze in je leven hebben bijstellen. Je partner zal een mening geven over de invloed jou ouders hebben op jullie leven. Ook hebben je ouders zich al een voorstelling gemaakt over hun rol als grootouders.

 Loyaliteit, schuldgevoelens, boosheid en conflicten

Je komt in conflict met jezelf, je partner en je ouders. Je loyaliteit naar je ouders zorgt voor een schuldgevoel, omdat je er van uitgaat dat ze het goed bedoelen. Maar je partner maakt duidelijk dat de invloed van je ouders te groot is en dat dat moet veranderen. Natuurlijk weet je dat die gelijk heeft en wil je nu ook loyaal zijn en stappen nemen.

Je ouders voelen dat er iets speelt en gaan daardoor juist meer bemoeien. Zo komt je leven op zijn kop te staan. Je probeert met zachtheid en respect meer ruimte en veranderingen te creëren. De gesprekken met je partner krijgen een negatieve lading. Deze zal vinden dat je te subtiel bent en te weinig voor jezelf op komt.

Bewustwording en keuzes maken

Je wordt je steeds meer bewust van je relatie tot je ouders. Dat je reacties nog steeds lijken op de reacties uit je jeugd. Alle emoties die je toen niet hebt mogen voelen en ervaren komen nu in alle hevigheid naar boven. Dit zorgt voor extra belasting.

Elke keer dat je ouders over je grenzen gaan komt er negatieve emotie bij je los. Tot het moment dat je alles hebt geprobeerd om ze duidelijk te maken dat je meer afstand nodig hebt. Nu kan je niet anders meer dan harde grenzen stellen. Je wil kiezen voor jezelf en je relatie en gezin.

Afscheid nemen van je wensouders

Om het anders te gaan doen moet je stevig in je schoenen staan. Je hebt immers een gewoontepatroon ontwikkeld in de omgang met je ouders. Ook zitten alle emoties en herinneringen uit je jeugd en het recente verleden je nog in de weg.

Hoe gek het ook klinkt, je moet eerst afscheid nemen om verandering te krijgen. Hiermee bedoel ik een emotioneel afscheid van je “wensouders”. Dit zijn de ouders die ieder kind zich wenst.

Elk kind gaat ervan uit dat ouders altijd dat gene geven dat een kind nodig heeft. Zij wensen zich deze ouders toe. De pijn dat deze wensouders niet geven wat je nodig hebt kan heel groot zijn.

Een afscheidsbrief als heling voor jezelf

Begin het afscheid met een brief te schrijven naar je wensouders. Hierin schrijf je alles wat je wilt over je gevoelens naar je ouders. Beschrijf wat je nodig had als kind tot aan de dag van vandaag.  Beschrijf ook wat dit met je deed en wat je wel nodig had en nu nog nodig hebt.

Doe dit ongecensureerd! Schrijf alles op zoals jij het voelt en beleeft. Eindig de brief met een afscheid van je wensouders. Dit moet een totaal afscheid zijn omdat deze niet bestaan en nooit hebben bestaan.

Omdat alle emoties erin staan en je de intentie hebt om er definitief klaar mee te zijn zal je emotioneel kunnen verwerken. Daarom is het belangrijk dat je jezelf geen censuur oplegt. Hoe schuldig je je daarover ook voelt. Leg de brief hierna weg.

Wie zijn je ouders werkelijk

Nu is het tijd om objectief te kijken naar wie je ouders echt zijn. Probeer te zien wat zij je wel kunnen geven. Op welke manier ze hun liefde naar jou laten zien en voelen. Wees hierin eerlijk naar jezelf zonder rekening te houden wat je ouders daarvan vinden.

De afscheidsbrief kan je een beetje op weg helpen. Door te kijken wat je niet hebt gekregen kan je ook zien wat ze wel deden of doen. Dit wordt je uitgangspunt om te zien op welke manier je nog wel verbonden wilt blijven met je ouders.

Een welkomstbrief naar je biologische ouders

De brief die aan de beurt is moet je heel nauwkeurig en doordacht schrijven. Begin met vertellen dat je je ouders wil respecteren of hoeveel je om ze geeft. Vertel in korte zinnen dat je volwassen bent en een aantal dingen anders gaat doen. Dus niet dat je het anders wilt. Dan zal er niets veranderen en val je terug in je gewoontepatroon.

Hoe moeilijk, ga je punt voor punt benoemen hoe en op welke manier je een zoon of dochter van je ouders wilt zijn. Wat zij mogen en wat er verandert. Je vertelt dus niet wat ze niet meer mogen maar wat wel mag.

Dit doe je ook met de dingen die jij niet meer wil. Schrijf punt voor punt op wat jij nog wel voor hun wilt doen of laten. Zo krijgt je brief meer autoriteit en staan de grenzen meer vast. Eindig met een oprecht gevoel van samenwerking.

 Standvastig en vastberaden in gesprek

Deze brief kan je geven aan je ouders. Dit doe je wanneer je het gevoel hebt dat ze toch niet luisteren of als je nog te veel emoties hebt. Beter is het om het gesprek aan te gaan. Zorg dat je de brief meeneemt en leg deze voor je neer. Zeg dat je een brief wilt voorlezen en dat je wilt dat ze luisteren.

Hierna laat je hun vertellen en uitpraten en zeg je daarna dat je begrijpt dat het voor hun moeilijk is. Probeer niet in te gaan op verwijten of negatieve emoties. Ga weg wanneer je emotie te groot dreigt te worden of wanneer de sfeer steeds slechter wordt.

Blijf bij je standpunt. Laat het aan je ouders over of en hoe zij mee willen werken aan de andere manier van contact. Ga er van uit dat ze tijd nodig hebben om te wennen aan alle veranderingen.

Inzicht en vertrouwen

Tijdens de coaching kijk ik samen met de cliënt naar de problemen die er zijn ontstaan. We maken een plan van aanpak om de relatie met de ouders waardoor er meer rust en balans ontstaat.

Buiten het advies zoals hierboven beschreven zijn er veel meer mogelijkheden en manieren om meer afstand te nemen. Om de relatie met je ouders te veranderen en te verbeteren. Vaak is er meer mogelijk dan je van te voren denkt.

Soms is de ontstane emotie erg groot geworden. Dan kan via mindfulness training of zelfcompassie geleerd worden er beter mee om te gaan. Hsp volwassenen kunnen leren zich beter af te sluiten voor deze gevoeligheid.